Για να είμαι ειλικρινής, σε θαύματα δεν πιστεύω.
Από την άλλη με το να μένεις αμέτοχος, σίγουρα δεν αλλάζεις τίποτα.
Μια φωνή ακόμα, λοιπόν...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Intro
- koukkida
- travelling light, travelling far...
Τα αποσπάσματα
"When people are insecure, they become preoccupied by what might happen to them and are distracted from following their own agenda. Methods of inducing insecurity are therefore political devices - they drive people to behave cautiously and alter the priorities they assign to their potential actions."
John Monk, Security Techniques in Digital Systems, 2002, The Open University
Άδοξο τέλος
Έπρεπε να φτάσω γρήγορα, παιζόταν η τύχη μου, η παραμικρή
αγροπορία ίσως μου στοίχιζε το θάνατο ή ίσως και κάτι πιο πολύ.
Όμως δεν έβρισκα το δρόμο, είχα χαθεί σ'ένα λαβύρινθο από
υγρές, μουχλιασμένες αυλές. "Θεέ μου, πρέπει να βγω" είπα, κι
είδα μια γυναίκα. Το πρόσωπό της είχε μια πράσινη ανταύγεια,
σαν να ήταν χλοϊσμένο, στεκόταν ακίνητη μπροστά σ'έναν καθρέ-
φτη κι έφτιαχνε τα μαλλιά της. "Σας παρακαλώ, πώς μπορώ να
βγω από δω;", εκείνη δε μίλησε και τότε πρόσεξα πως ήταν ένα
άγαλμα, η αληθινή γυναίκα καθόταν πιο εκεί, σε μια κουνιστή
πολυθρόνα. "Πώς μπορώ να βγω από δω;" ξανάπα. Χαμογέλασε με
κακία "κι εγώ πριν από χρόνια ήθελα" είπε. Τότε, δίπλα στο γυ-
ναικείο άγαλμα, φάνηκε το πρόσωπό μου από μάρμαρο, που άρχισε
κι αυτό να πρασινίζει με τον καιρό, ενώ εγώ, καθισμένος σε μια
πολυθρόνα, χαμογελούσα κιόλας με κακία,
σ'αυτόν που ερχόταν να ρωτήσει για το δρόμο του.
Τάσος Λειβαδίτης - Νυχτερινός Επισκέπτης - Εκδόσεις Κέδρος
John Monk, Security Techniques in Digital Systems, 2002, The Open University
Άδοξο τέλος
Έπρεπε να φτάσω γρήγορα, παιζόταν η τύχη μου, η παραμικρή
αγροπορία ίσως μου στοίχιζε το θάνατο ή ίσως και κάτι πιο πολύ.
Όμως δεν έβρισκα το δρόμο, είχα χαθεί σ'ένα λαβύρινθο από
υγρές, μουχλιασμένες αυλές. "Θεέ μου, πρέπει να βγω" είπα, κι
είδα μια γυναίκα. Το πρόσωπό της είχε μια πράσινη ανταύγεια,
σαν να ήταν χλοϊσμένο, στεκόταν ακίνητη μπροστά σ'έναν καθρέ-
φτη κι έφτιαχνε τα μαλλιά της. "Σας παρακαλώ, πώς μπορώ να
βγω από δω;", εκείνη δε μίλησε και τότε πρόσεξα πως ήταν ένα
άγαλμα, η αληθινή γυναίκα καθόταν πιο εκεί, σε μια κουνιστή
πολυθρόνα. "Πώς μπορώ να βγω από δω;" ξανάπα. Χαμογέλασε με
κακία "κι εγώ πριν από χρόνια ήθελα" είπε. Τότε, δίπλα στο γυ-
ναικείο άγαλμα, φάνηκε το πρόσωπό μου από μάρμαρο, που άρχισε
κι αυτό να πρασινίζει με τον καιρό, ενώ εγώ, καθισμένος σε μια
πολυθρόνα, χαμογελούσα κιόλας με κακία,
σ'αυτόν που ερχόταν να ρωτήσει για το δρόμο του.
Τάσος Λειβαδίτης - Νυχτερινός Επισκέπτης - Εκδόσεις Κέδρος
Blog Archive
Ιστολoγια
All photos (unless stated otherwise) are intelectual work of the author. Copying without permission is not allowed.
1 comment:
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If ossible gives a last there on my blog, it is about the Aparelho de DVD, I hope you enjoy. The address is http://aparelho-dvd.blogspot.com. A hug.
Post a Comment