Λοιπόν, έβαλα τα σωληνάκια υψηλής, άλλαξα και λάδια, καθάρισα και το φίλτρο αέρος. Την Τρίτη μάλλον θα βάλω και καινούργια λάστιχα. Έτοιμη για ταξίδι, μονό που... δεν έχω πια πού να πάω.
Δάσκαλε, εσύ έφυγες νωρίς και δεν πρόλαβες να δεις τη φωτιά να ζυγώνει το χωριό σου, τα Τσίντζινα. Άραγε γλύτωσαν τα έλατα, τα μονοπάτια που συντηρούσες τόσα χρόνια τώρα; Ίσως αν ζούσες, να μην το άντεχες.
Νιώθω ότι μου έκλεψαν κάτι πολύ δικό μου. Κάτι που δεν μου ανήκε, αλλά και που κανείς δεν είχε δικαίωμα να μου το πάρει. Ίσως την Ελλάδα να την καίει το σύστημα, όπως είπε και ο Στάθης , αλλά τελικά διαπιστώνω ότι πλέον η Ελλάδα ΕΙΝΑΙ το σύστημα.
Γιατί δεν είμαστε και τίποτα σπουδαίο, μόνο για το τι έκαναν οι προγονοί μας πριν 2000 χρόνια παινευόμαστε, χωρίς καν να ξέρουμε την ιστορία μας, αλλά ούτε καν τη γλώσσα μας ενώ αναπαυόμαστε στο σωρό από κοπριά που παράγουμε ασύστολα, ανησυχώντας μόνο μήπως μας γδάρουν το SUV που διπλοπαρκάραμε πάνω στη στροφή (το οποίο κατά τα άλλα το λέμε τζιπ, αγνοώντας ότι άλλο το ένα, άλλο το άλλο) και μήπως ο υιός δεν καταφέρει να γίνει δημόσιος υπάλληλος.
Εντωμεταξύ οι κωστογιωργάκηδες πανηγυρίζουν για τη βλακεία μας, γιατί όπως έλεγε και ο Χίτλερ "How fortunate for leaders that men do not think".
Λάθος. Έχω πολλά μέρη στα οποία μπορώ να πάω, μόνο που ειλικρινά φοβάμαι πια να τα αντικρίσω.
Περισσότερες πληροφορίες για το πώς ήταν τα Τσίντζινα, ή αλλιώς Πολύδροσο, θα βρείτε στο site
του os3 καθώς και σε αυτό του ξενώνα "Σχολαρχείο", αλλά και στο ανεπίσημα επίσημο site του χωριού. Το χωριό μπορεί να μην είναι όπως ήταν, αλλά παραμένει από τα ωραιότερα της χώρας.
No comments:
Post a Comment